جان اشتاين‌بِك
1902- 1968 ¡ آمريكايي
يكي از بزرگان ادبيات آمريكا كه با ارائه‌ي تصويري دلخراش از دوران ركود اين كشور و انعكاس دادن بي‌عدالتي‌هاي حاكم بر خانواده‌هاي معمولي، به مظهر آگاهي ملت تبديل شد.
جان ارنست اشتاین‌بِك در تعطیلات مدرسه در حال کار در مزارع چغندر بود که برای اولین بار با کارگران مهاجر (مضمونی کلیدی در رمان‌هاي اجتماعی او در دهه‌ی ۱۹۳۰) آشنا شد. او در یک خانواده‌ی طبقه‌ی متوسط در شهرستان مونتریِ کالیفرنیا به دنیا آمد. مادرش که سابقاً در آنجا معلم بود علاقه به کتاب را در او پرورش داد. او پس از دوره‌ای تحصیل نامنظم در رشته‌های ادبیات و زیست‌شناسی در دانشگاه استنفورد، ترک تحصیل کرد و به نیویورک رفت. اشتاین‌بك در آنجا به کارهای ساختمانی و گزارشگری مشغول شد. او پس از بازگشت به کالیفرنیا، برای تأمین زندگی‌اش در کنار حرفه‌ی نویسندگی به کار در مزارع، جنگل‌ها و شیلات پرداخت.
سه کتاب اول او فروش چندانی نداشت، اما سرانجام در ۱۹۳۵ با کتاب و «تورتیلا فلت» به موفقیت رسید. این کتاب درباره‌ی کارگران می‌خواره‌ی اسپانیایی - مکزیکی و ملهم از افسانه‌ی آرتوريِ «شهسواران میزگرد» بود. این مضمون در کتاب «موش‌ها و آدم‌ها» ادامه پیدا کرد که یک تراژدی غیر مترقبه درباره‌ی دو کارگر مهاجر بود؛ مرد عظیم‌الجثه‌ی بچه‌سانی به نام لنی و همراه و مراقب او به نام جورج.
انتشار اثر حماسی او «خوشه‌های خشم» (۱۹۳۹) طوفانی به پا کرد. این رمان پس از سفر پنج ماهه‌ی اشتاین‌بک به همراه اُکی‌ها نوشته شد. اُکی‌ها خانواده‌های مهاجر نا امیدی بودند که از «کاسه‌ی غبار» به کالیفرنیا گریخته بودند. این کتاب ده هزار نسخه در یک هفته فروخت و جایزه‌ی پولیتزر را برای اشتاین‌بك به ارمغان آورد، اما حمله‌ی او به «رؤیای آمریکایی» واکنش‌های شدیدی را در پی داشت.
سال‌های پس از جنگ
اشتاین‌بك در طول جنگ جهانی دوم به عنوان خبرنگار جنگ برای نیویورک هرالد تريبيون كار مي‌كرد.
طی این دوره، او کتاب «ماه پنهان است» (۱۹۴۲) را نوشت و در آن به واکاوی اثرات جنگ و اشغال بر دهکده‌ای آرام پرداخت (اشاره‌ی نسبتاً غیر مستقیمی به اشغال نروژ توسط نازي‌ها).
اشتاين‌بك که در این زمان در نیویورک ساکن شده بود، با نوشتن دو کتاب به ریشه‌های خود بازگشت؛ «راسته‌ی کنسروسازی» (۱۹۴۴) که در ناحیه‌ی تولید کنسروهای ساردین در مونتری اتفاق می‌افتاد و «شرق بهشت» (۱۹۵۲) که تاریخچه‌ی خانواده‌ی خودش را در سالیناس تشریح می‌کرد. در دهه‌ی ۱۹۶۰ اشتاین‌بك به دلیل حمایت از جنگ ویتنام (هر دو پسر او از ازدواج دومش در این جنگ شرکت کردند)، اعتبار خود را به عنوان یک فرد آزادی‌خواه از دست داد.
«زمستان» (۱۹۶۱) که مطالعه‌ای تأثیرگذار درباره‌ی زوال اخلاقی در آمریکا بود، نام او را دوباره مطرح کرد و باعث شد در ۱۹۶۲ برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شود. جان اشتاین‌بک در دسامبر ۱۹۶۸ بر اثر بیماری قلبی درگذشت در حالی که تا آن زمان نزدیک به سی کتاب نوشته بود.
