در راه
۱۹۵۷ ¡ ایالات متحده
جک کرواک (۱۹۲۲- 1969)
در راه، یکی از تأثیرگذارترین رمان‌های قرن بیستم، متن معرف نسل بیت بود و الهام‌بخش بسیاری از وجوه این پادفرهنگِ دهه‌ی ۱۹۶۰ شد. کرواک دوست داشت به همه بگوید که به کمک آمفتامین و قهوه سریع و تند مي‌نويسد (می‌گفت نوشتنش «سرعت دارد چون جاده سرعت مي‌طلبد»). واقعاً هم «طومارِ» معروفش، در راه، را بسیار سریع نوشت اما این حقیقت که قبلاً، مقطع بین سال‌های ۱۹۴۷ و ۱۹۴۹ که وقایع زمان در آن رخ می‌دهند، بیشتر قصه‌اش را در یادداشت‌های روزانه‌اش نوشته بود هم در سرعتش بی‌تأثیر نبود. از زمانی که کرواک طومارش را تایپ کرد (۱۹۵۱) تا زمان انتشارش در قالب کتاب (۱۹۵۷) شش سال طول کشید چون کرواک نمی‌توانست ناشری بیابد و بارها مجبور شد متنش را دستکاری کند. کمابیش همه‌ی آثار کرواک شدیداً خود زندگی‌نامه‌ای‌اند. شخصیت‌های اصلی در راه هم بازآفرینی‌هایی نه چندان در لفافه از هم‌پالکی‌هایش در خرده فرهنگ نسل بیت هستند. دین موریارتی نیل کسیدی است، کارلو مارکس آلن گینزبرگ است، اُلد بول لی ویلیام اس. باروز است، و سُل پارادایزِ راوی هم خودِ کرواک. کتاب عمدتاً شرح سفرهای راوی برای دیدار با این دوستان و احیای دوستی‌شان است. کسیدی نقش مهمی در به سرانجام رسیدنِ این رمان داشت و نامه‌های بلند و پریشان‌گوی او بودند که کرواک را متقاعد کردند از راوی اول شخص استفاده کند و قصه‌اش را طوری بنويسد که گویی نامه‌ای به یک دوست است. این حرف کسیدی که نوشتن باید طبیعی به نظر برسد و «مثل زنجیره‌ی پیوسته‌ی افکار بی‌سامان» باشد هم الهام‌بخش سبک «نثر فی‌البداهه«ي کرواک شد.
در راه از یک سو اُدیسه‌ی بی‌بندوباری است و از سوی دیگر، تکاپویی برای یافتنِ ارزش‌های معنوی در «خراب شده‌ی مقدسِ آمریکا». رمان کرواک آزادی و وعده‌ی باز بودنِ جاده را می‌ستاید، گرچه جاده‌های دو طرفه‌ی قدیمی حالا جای خود را به شبکه‌ی جدید بزرگراه‌های بین ایالتی داده‌اند. و از همه خنده‌دارتر این که کرواک هرگز گواهی‌نامه‌ی رانندگی نگرفت.
شما می توانید این کتاب به همراه هزاران عنوان کتاب دیگر را از فروشگاه اینترنتی بوک شهر تهیه فرمائید
