يورگن هابرماس
متولد 1929، آلماني
يورگن هابرماس يكي از برجسته‌ترين فيلسوفان و نظريه‌پردازان اجتماعي عصر مدرن، در دوسِلدورف به دنيا آمد و در آلمان تحت سلطه‌ي نازيسم بزرگ شد؛ تجربه‌اي كه تأثير عظیمی بر تفکرات سیاسی او داشت. پس از پایان دوره‌ی دکترا (با موضوع پایان‌نامه‌ی شِلینگ) از دانشگاه بُن در سال 1954، به مطالعه در مکتب فرانکفورت تحت نظر ماکس هورکهایمر و تئودور آدورنو پرداخت و بعدها به ریاست این مکتب رسید. کارهای اولیه‌ی هابرماس بر دفاع او از «حوزه‌ی عمومیـ مدرن تمرکز داشتند؛ ایده‌ای که امروزه بسیار مشهور است. از میانه‌ی دهه‌ی ۱۹۷۰ نظریاتش را درباره‌ی کنش ارتباطی مطرح کرد که بیشترین شهرتش را مدیون آن است. هابرماس در مهم‌ترین کتابش «نظریه‌ی کنش ارتباطی» (۱۹۸۱) به تحلیل بحران‌هایی پرداخت که جامعه‌ی مدرن با آنها مواجه است. طی دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ آثارش به نظریه‌ی اخلاقی یا «اخلاق گفتمانی» معطوف بودند. ایده‌های هابرماس بر حیطه‌های متعددی از قبیل نظریات اجتماعی، سیاسی و انتقادی تأثیری بسزا داشته‌اند.
آثار کلیدی: دگرگونی ساختاری حوزه‌ی عمومی، ۱۹۶۲؛ دانش و علایق بشر، ۱۹۶۸؛ نظریه‌ی کنش ارتباطی ۱۹۸۱
