ديلن تامس
1914- 1953 ¡ اهل ولز
نويسنده‌اي ولزي با بياني شاعرانه و بلاغتي غريب و حس شوخ‌طبعي فراوان كه همين‌ها او را در زمره‌ي نويسندگان برتر قرن بيستم قرار داد و اعتياد به الكل باعث شد زندگي كوتاهي داشته باشد.
دیلن تامس در سوانزیِ ولز متولد شد؛ شهری که پدرش در آن‌جا معلم ادبیات انگلیسی بود. نام کوچک دیلن از اساطیر ولزی گرفته شده است، اما خود او هرگز صحبت کردن به زبان ولزی را نیاموخت. در کل او فاقد توان آکادمیک پدرش بود و در مدرسه هم عملکرد ضعیفی داشت. مادرش او را بیش از اندازه لوس کرده بود و او به سرعت به دلیل رفتارهای شیطنت‌آمیزش مشهور شد. دیلن خیلی زود استعدادش در سرودن شعر را نشان داد و در پانزده سالگی شروع به نوشتن دفترهای متوالی شعر کرد. وقتی نوزده ساله شد برخی از معروف‌ترین آثارش از جمله شعر «و مرگ هیچ قدرتی نخواهد داشت» را سروده بود. احتمالاً به علت تشخیص سرطان پدرش بود که در بیست سالگی‌اش شروع به نوشتن مجموعه اشعاری بسیار تاریک و سوررئال کرد که از میان آنها می‌توان به «نیرویی که با پیوند سبز گل را می‌شکوفاند» و «نور می‌شکند چون خورشید نتابد» اشاره کرد. این اشعار در ۱۹۳۴ در دفتری با عنوان «18 شعر» منتشر شد و منتقدان آن را بسیار ستودند و وعده‌ی ظهور یک صدای جدید را دادند. او در ۱۹۳۶ دفتر دوم اشعارش را با نام «۲۵ شعر» منتشر کرد که بیش از نیمی از آنها برگرفته از دفترهای دوران نوجوانی او بودند. حتی در این مرحله از زندگی‌اش هم هنوز اشعار جدید به کندی پیدایشان می‌شد.
لندن به لارن
تامس هنوز در اوایل دهه‌ی دوم عمرش بود که به لندن نقل مکان کرد و به چهره‌ای آشنا در میخانه‌هایی که نویسندگان و هنرمندان اغلب به آنها رفت و آمد می‌کردند تبدیل شد. در ۱۹۳۷ با کاتلین مک‌نامارا، رقصنده‌ی آتشین‌مزاج ایرلندی که مدل هنرمندان زیادی بود، ازدواج کرد. حاصل این ازدواج سه فرزند بود و رابطه‌ای سرشار از تنش، کمبود همیشگی پول و خیانت‌های دو طرف. او در کنار شعرهایش، شروع به انتشار داستان‌های کوتاه کرد که اثر شاخص «چهره‌ی هنرمند به منزله‌ی سگی جوان» (۱۹۴۰) یکی از این آثار بود که از تجربیات او در دوران رشدش در سوانزی ریشه می‌گرفت. تامس چون همیشه از نظر سلامت جسمی ضعیف بود، برای شرکت در جنگ جهانی دوم ناتوان قلمداد شد. او در طول جنگ فیلم‌نامه‌هایی برای آثار مستند نوشت و همچنین شروع به نوشتن متن‌هایی برای رادیو کرد. همچنین طبع شعرش دوباره شکوفا شد. اشعار دوران جنگ او شامل «فِرن هیل» که بر اساس یکی از بازدیدهای تابستانی‌اش از مزرعه‌ی عمه‌اش در روستایی در ولز شکل گرفت و شعری در قالب بلیتز با نام « امتناع از سوگواری مرگ بر اثر بمباران، سروده‌ی یک کودک لندنی». (قالب بلیتز، شعری کوتاه و با ریتم سریع است که باید کلمات اول هر دو مصراعش یکی باشد.) همچنین شعر دیگری به نام «مرگ‌ها و مدخل‌ها» در ۱۹۴۶ توسط او منتشر شد. انتشار این سه اثر و اشعار دیگر، برای تامس شهرت ادبی به دنبال داشت.
از ۱۹۴۹ در دهکده‌ی ماهی‌گیری لارن در ساحل و لز زندگی می‌کرد؛ روستایی که الگوی ساخت شهر خیالی او در نمایش رادیویی معروف «زیر درخت شیر» در ۱۹۵۴ شد. تامس در 1952 مجموعه شعرش شامل شعر «بر فراز تپه‌ی سِرجان» با الهام از مناظر لارن و شعر معروف «نرو مطیعانه در آن خواب خوش» را خطاب به پدر در حال احتضارش سرود. او در آغاز سال ۱۹۵۰ سفرهای متعددی به ایالات‌متحده کرد؛ جایی که مخاطبانش با خواندن مطالب او مجذوب شدند و میزبانانش از شیطنت‌های مستانه‌اش به وحشت افتادند. دیلن تامس در نوامبر ۱۹۵۳ بر اثر ذات‌الریه در نیویورک درگذشت. او هنگام مرگ تنها ۳۹ سال داشت.
