پيتر كري
متولد 1943 ¡ استراليايي
يكي از موفق‌ترين رمان‌نويس‌هاي جهان، نويسنده‌اي با انرژي و احساسات خارق‌العاده كه با موضوعات مهم تاريخ استراليا درگير است.
پیتر کری فعالیت حرفه‌ای خود را از همان ابتدا به عنوان یک رمان‌نویس پرفروش آغاز کرد و یکی از چهار نویسنده‌ای است که دو بار برنده‌ی جایزه‌ی معتبر بوکر شده است. او سال ۱۹۴۳ در روستای باکوس مارش، در نزدیکی ملبورن، در خانواده‌ای کارگری به دنیا آمد که برای فرستادن او به یکی از بهترین مدارس شبانه‌روزی کشور، جیلونگ گرامر، پول پس‌انداز می‌کردند. او بعدها متوجه شد که فرستادنش به شبانه‌روزی و تنها بودن در جوانی، دلیل ظهور بسیاری از شخصیت‌های یتیم در داستان‌های او بود، چیزی که درباره‌ی دیکنز هم صادق بود. کری برای ادای احترام به دیکنز، «جک مگز» را نوشته که دنباله‌ای غیررسمی برای «آرزوهای بزرگ» است.
موفقیت ادبی
کری پس از ترک دانشگاه و استخدام در یک آژانس تبلیغاتی، عشق خود را به ادبیات کشف و شروع به نوشتن کرد. او در طول دهه‌ی ۱۹۷۰ داستان‌های کوتاه متعددی نوشت که در مجلات یا به شکل مجموعه‌ای در ۱۹۷۴ منتشر شد، اما اولین رمانش «سعادت» در ۱۹۸۱ به چاپ رسید، در سی و هشت سالگی؛ سنی نسبتاً بالا برای یک رمان‌نویس حرفه‌ای، هر چند لازم نبود کری برای موفقیت خیلی صبر کند. او در ۱۹۸۸ یا سومین رمانش، «اُسکار و لوسیندا»، برنده‌ی جایزه‌ی بوکر شد؛ موفقیتی که آن را در سال ۲۰۰۱ با «تاریخچه‌ی واقعی دار و دسته‌ی کلی» تکرار کرد.
کری سال ۲۰۰۶ درگیر جنجال و رسوایی شد. ماجرا از این قرار بود که همسر سابقش او را متهم کرد در رمان «داستان عاشقانه‌ی سرقت» تصویری نامطلوب از او ارایه داده، چون همسر سابقِ راوی داستان آدمی ولخرج و سطحی ترسیم شده است. در آن زمان کری این موضوع را انکار کرد، اگرچه بسیاری خاطرنشان کردند که راوی داستان نیز مانند او در ۱۹۴۳ در باکوس مارشِ ویکتوریا متولد شده است.
اصالت، فریب و تقلب، از مضامین تکرارشونده‌ی کارهای کری هستند. دومین زمان او، «ایلی واکر» (۱۹۸۵)، با استفاده از اصطلاحات عامیانه‌ی مربوط به شیادی نام‌گذاری شده است و داستان کلاهبرداری را روایت می‌کند که مدعی است ۱۳۹ سال دارد. رمان‌های «داستان عاشقانه‌ی سرقت» و «زندگی جعلیِ من» هر دو به کلاهبرداری در بخش‌های مختلف دنیای هنر مربوط می‌شوند.
کری همچنین با تاریخ استرالیا درگیر است و در «راه دور از خانه» (۲۰۱۷) به جنایات گذشته‌ی استعماری استرالیا، در «فراموشی» (۲۰۱۴) به فروپاشی دولت در اواسط دهه‌ی ۱۹۷۰ و در «تاریخچه‌ی واقعی دارودسته‌ی کلی» به ماجرای نِد کلی، قهرمان و قانون‌شکن استرالیایی می‌پردازد. کری به دلیل مهارت ممتازش در خلق صداهای روایی متفاوت و قانع‌کننده شناخته می‌شود که شاید بهتر از همه در لهجه‌ی محاوره‌ای، پر ایراد و به طرز معناداری بومی که برای ند کلی ابداع کرد دیده می‌شود. منتقدها اغلب اظهار مي‌كنند که کری خستگی‌ناپذیر، پرجنب و جوش، مبتکر و درباره‌ی مردمانِ زمان‌ها و مکان‌های مختلف بسیار کنجکاو است.
