کتاب تهوع، یه رمان از ژان پل سارتر نویسنده و متفکر مکتب اگزیستانسیالیست و یکی از مشهورترین نویسنده‌های ادبیات قرن بیست فرانسه هستش.
ژان پل سارتر، این کتاب رو سال هزار و نهصد و سی و هشت و زمانی که سی و سه ساله بود منتشر کرد و همواره از این کتاب به عنوان مهم‌ترین و بهترین اثر خودش یاد کرد و اکثر منتقدها و طرفدارهای این نویسنده، با این نظر سارتر موافقت دارن.
سارتر توی این رمان به زندگی پسر جوانی به اسم آنتوان روکانتن پرداخته. مورخ جوانی که از بیماری‌ای خاص رنج می‌بره. سارتر برای نگارش این داستان، از روایت اول‌شخص استفاده کرده.
آنتوان روکانتن نسبت به جامعه انزوا رو برگزیده و در تنهایی زندگی می‌کنه. افسردگی شدید و ملالی که اون باهاش دست و پنجه نرم می‌کنه موضوع شروع یادداشت‌های این مورخ جوانه. در طول رمان هم اون به استثنای دو یا سه نفر، با شخص خاصی ارتباطی نداره. فقط گهگاهی یاد و خاطرات معشوقه سابق‌اش در ذهنش تداعی میشه.
تنهایی و انزوای آنتوان باعث ظهور برداشت‌های خاصی توی ذهن‌اش شده‌. مثلا جایی از بخش‌های ابتدایی این کتاب، آنتوان اشاره می‌کنه که دستگیره در رو گرفته بود، اما نمی‌دونست اون دستگیره در رو گرفته یا برعکس. یا مسئله دیگه‌ای که برای آنتوان به‌وجود اومده اینه که اون در برخورد با اشیا بی‌جان و یا توی موقعیت‌هایی خاص، احساس تهوع سرتاسر وجودش رو در بر می‌گیره و روی تمام احساسات و حالات‌اش اثر می‌گذاره.
ژان پل سارتر، توی این رمان به خوبی و با استادی تمام تفکرات و عقاید اگزیستانسیالیستی‌اش و دیدگاه‌هاش رو راجع‌به مسائل وجودی بیان می‌کنه. بهترین کتاب سارتر و کامل‌ترین اثر برای فهم فلسفه سارتر.
امیر جلال‌الدین اعلم که تجربه فعالیت توی حوزه فلسفه داره، این کتاب رو ترجمه کرده که نشر نیلوفر انتشارش رو برعهده گرفته.
بخشی از این کتاب میخونیم:
من وجود دارم. این شیرین است، خیلی شیرین، خیلی کُند. و سبک: گویی آن تک‌وتنها در هواست. تکان می‌خورد. تکان‌هایی خفیف در همه‌جا که ذوب و ناپدید می‌شود. خیلی ملایم، خیلی ملایم. تو دهنم آب کف‌آلود هست. قورتش می‌دهم، از دهنم پایین می‌سُرد، نوازشم می‌کند_ و باز دوباره تو دهنم زاده می‌شود، تو دهنم یک گودالچه آب سفیدگون دائمی دارم که ناآشکار است و زبانم را لمس می‌کند. و این گودالچه نیز، من است. و زبان. و گلو، من است.