جنگ و صلح تالستوی به اعتقاد خیلی از نویسنده ها و اهل فن از جمله ماریو بارگاس یوسا، گابریل گارسیا مارکز، سامرست موآم و.... بهترین رمان تاریخ ادبیاته و این نه فقط به خاطر خلق نزدیک به پونصد شخصبت به یاد موندنی و ساختار مثال زدنیش و داستانیه که هر کسی از هر دوره و زمانی میتونه باهاش ارتباط بگیره، بلکه به خاطر عمق فکری تالستوی و نگاه روشن بینانه این بزرگ ترین نویسنده ها به مسئله مرگ و زندگی و شیوه درست زندگی کردن از دریچه جنگ تاریخیه بین روسیه و فرانسه ناپلئونیه. جنگ و صلح اولین بار به صورت پاورقی همزمان با جنایت و مکافات داستایفسکی توی مجله های اون دوره چاپ میشه و بعدها توی چهار جلد به شکل رمان چاپ میشه و مثل آینه ایه که مردم روسیه هویت و دردها و ارزش های فرهنگی خودشون رو میتونن توی این کار ببینن. داستان با توصیف مهمونی اشرافی قبل از جنگ شروع میشه، جایی که افراد اون مهمونی حتی فکر اینو که ناپلئون بخواد روزی به روسیه حمله کنه رو در سر ندارن و اونجا ما اولین بار با شخصیت های اصلی داستان روبه رو میشیم و هر چقدر که داستان پیش میره تالستوی از طریق تمرکز روی چند تا از خانواده های اشرافی روسیه و تغییر و تحولاتی که جنگ روی زندگی این افراد میذاره متوجه عمق فاجعه و ابعاد ویرانی جنگ و همچنین فراز و فرودهای زندگی به طور کلی میشیم. جایی که حتی توی جنگ هم زندگی به مسیر خودش ادامه میده، آدم ها عاشق میشن، پیر میشن، متولد میشن و میمیرن و با چند تا از خارق العاده ترین شخصیت های تاریخ ادبیات از جمله ناتاشا، پرنس آندره ی و...آشنا میشیم که تالستوی با زبردستی همه ی اون ها رو پرورش داده و نتیجه یکی از شگفت انگیز ترین آثار خلق شده ی رواییه که دید هر کسی رو بعد از خوندن نسبت به خیلی از مسائل توی زندگی تغییر میده.