کتاب ساده دل از مشهورترین آثار ادبی جهان و یکی از مهم‌ترین آثار فرانسوا ولتر، فیلسوف، شاعر، نمایش‌نامه نویس، مورخ و داستان نویس بزرگ فرانسوی و یکی از مهم‌ترین چهره‌های عصر روشنگری هستش.
ولتر نگارش این رمان کوتاه رو در سه روز به اتمام رسوند. اما مدت زمان کم نگارش این اثر، به این معنی نیست که با یه روایت ساده و خام و مفهوم سطحی و کاری ساده مواجهه داریم. ساده دل، با هر جمله‌اش مخاطب رو به فکر فرو می‌بره.
حالا ماجرای کتاب ساده دل ( کاندید ): کاندید شخصیت اصلی کتاب که خودش رو به این اسم صدا میکنه، مدت طولانی‌ای میشه که توی کاخ بارون زندگی می‌کنه. کاندید به زیبایی، سادگی، خوش‌لباسی و ویژگی‌های مطلوب شناخته میشه. اون از همین مسئله زیبایی و خوش‌رو بودن‌اش استفاده می‌کنه و از بارون درخواست می‌کنه که معلمی مشهور و یکی از بهترین مربی‌ها رو به اسم پانگلوس برای تربیت کاندید به کاخ دعوت کنه.
ولتر، پانگلوس رو در مقام مربی‌های اخلاقی که مروج خوش‌بینی، خوب دیدن جهان، زیبایی دنیا، مهربانی و انسانیت و مسائلی از این قبیل هستن به ما معرفی می‌کنه. و پانگلوس هم دقیقا همین کار رو با کاندید می‌کنه و توی روزهای آموزش‌اش به کاندید می‌آموزه که این زندگی هیچی نیست، مگر خوشبختی و خوش‌بینی.
بارون، به دلیل بدبینی و ظن به کاندید، اون رو از کاخ اخراج می‌کنه. کاندید مدت طولانی‌ای سرگردان و آشفته، هرجایی پناه میگیره. تا اینکه بالاخره به گروهی سرباز بلغاری ملحق میشه. توی هم‌جواری با این گروه و حادثه‌هایی که کاندید با این گروه از سر میگذرونه‌ست که این پسر خوش‌رو و زیبا متوجه میشه که این جهان، سراسر غم و درد و رنج و سختیه.
ولتر با نگارش این کتاب به مسائل اساسی‌ای که همه ما توی تفکر مدرن باهاش مواجهه داریم می‌پردازه. طنز و قلم ولتر توی به تصویر کشیدن اوضاع ملتهب اجتماعی و فرهنگی، استثنایی بوده. اون توی خط به خط این کتاب به تفکر پوسیده غالب بر جامعه می‌تازه.
این کتاب رو محمد قاضی با عنوان ساده‌دل ترجمه کرده و نشر جامی، حالا این کتاب رو در دسترس ما قرار داده.
جایی از کتاب ساده‌ل میخونیم:
اینجا، پیرمردان گیج از شکست، نظاره‌گر آخرین رمق‌هاى زنانِ مُثله شده‌شان بودند که هنوز بچه‌هاى خود را محکم به پستان‌هاىِ خون آلودشان چسبانده بودند؛ آنجا، دختران شکم دریده که ابتدا نیازهاىِ طبیعى قهرمانان مختلف را برآورده بودند، چشم از جهان بسته بودند، دیگران نیم‌سوخته در شعله‌هاى آتش، از خدا مرگ مى‌خواستند. مغزهاىِ متلاشى شده و دست و پاهاى تکه تکه شده روىِ زمین ریخته بود.