«شازده کوچولو»، نوشته‌ی آنتوان دو سنت اگزوپری، داستانی لطیف و پرمعناست که در سال ۱۹۴۳ منتشر شد و از آن زمان تاکنون قلب میلیون‌ها خواننده را در سراسر جهان تسخیر کرده است. این کتاب، که با زبانی ساده اما عمیق روایت می‌شود، ماجرای خلبان جوانی را شرح می‌دهد که هواپیمایش در صحرای بزرگ آفریقا دچار نقص می‌شود و در آنجا با پسرکی عجیب و دوست‌داشتنی به نام شازده کوچولو آشنا می‌شود. شازده کوچولو از سیاره‌ای کوچک به نام ب-۶۱۲ آمده است، جایی که تنها دارایی‌اش یک گل سرخ مغرور و چند آتشفشان کوچک است. او سیاره‌اش را ترک کرده تا جهان را ببیند و دراین سفر با شخصیت‌های مختلفی روبه‌رو می‌شود که هر یک نمادی از جنبه‌های زندگی انسان‌اند.
داستان از زبان خلبان روایت می‌شود که در تنهایی صحرا، همراه شازده کوچولو، به بازنگری زندگی و ارزش‌هایش می‌پردازد. شازده کوچولو در سفرش به سیاره‌های مختلف، با آدم‌هایی مانند پادشاهی خودکامه، مردی خودستا، تاجری حریص، و جغرافی‌دانی که هرگز سفر نکرده آشنا می‌شود. هر یک از این دیدارها، نقدی ظریف به رفتارهای بزرگسالان و فراموشی زیبایی‌های ساده زندگی است. اما نقطه اوج داستان، دوستی شازده کوچولو با روباهی است که به او می‌آموزد «آنچه اساسی است، با چشم دیده نمی‌شود، بلکه با دل احساس می‌شود». این جمله، چکیده‌ی پیام کتاب است: اهمیت عشق، دوستی، و نگاه عمیق به جهان.
ایده اصلی «شازده کوچولو» بازگشت به سادگی و معصومیت کودکی است، جایی که انسان‌ها هنوز گرفتار پیچیدگی‌ها و مادیات نشده‌اند. کتاب به ما یادآوری می‌کند که بزرگ شدن نباید به معنای از دست دادن حس کنجکاوی و شگفتی باشد. رابطه شازده کوچولو با گل سرخش نیز نمادی از عشق و مسئولیت است؛ او با وجود سادگی، می‌فهمد که مراقبت از چیزی یا کسی، آن را برایش ارزشمند می‌کند. پایان داستان، که شازده کوچولو به سیاره‌اش بازمی‌گردد و خلبان را با حسرتی شیرین تنها می‌گذارد، تلنگری به خواننده است تا به ارزش لحظه‌های زودگذر زندگی فکر کند.
این کتاب برای همه سنین، از کودکان بالای ۸ سال تا بزرگسالان، مناسب است. کودکان از تصاویر خیالی و ماجراهای شازده کوچولو لذت می‌برند، در حالی که بزرگسالان لایه‌های عمیق‌تر فلسفی و عاطفی آن را درک می‌کنند. با این حال، شاید برای بچه‌های خیلی کوچک، برخی مفاهیم انتزاعی آن قابل فهم نباشد.
از نظر محتوا، «شازده کوچولو» به آثاری چون «پیتر پن» نوشته جیمز متیو بری شباهت دارد که به دنیای کودکی و رویاهایش می‌پردازد. «جاناتان مرغ دریایی» از ریچارد باخ نیز، با تأکید بر کشف خود و معنای زندگی، حال و هوایی مشابه دارد. همچنین «کیمیاگر» نوشته پائولو کوئلیو، با سفر درونی و جست‌وجوی گنج‌های زندگی، به این اثر نزدیک است.
مطالعه‌ی «شازده کوچولو» درس‌هایی ارزشمند به همراه دارد. این کتاب به ما می‌آموزد که چگونه با قلبمان به جهان نگاه کنیم، قدر دوستی و روابط انسانی را بدانیم، و از زیبایی‌های کوچک زندگی غافل نشویم. همچنین، خواننده را به تأمل در اولویت‌های زندگی دعوت می‌کند و با زبانی شاعرانه، ذهن را به سوی خلاقیت و تخیل سوق می‌دهد. این اثر، تجربه‌ای است که هم آرامش می‌بخشد و هم الهام‌بخش است.