کافکا توی یه خونواده یهودی متولد شد، تا آخر عمرش توی خونه¬ی پدریش زندگی کرد، چند بار عاشق شد اما در نهایت باکره از دنیا رفت، صبح¬ها تا غروب توی اداره کار می‌کرد و شب¬ها به خونه برمی‌گشت و شروع می‌کرد به نوشتن. از اونجایی که با مشکل بی¬خوابی دست و پنجه نرم می‌کرد، معمولاً تا صبح بیدار بود و می‌نوشت و می‌نوشت، صورت چندان زیبایی نداشت، ثروت و درآمد چندانی نداشت، اما نبوغی مثال زدنی مدام اونو رو به جلو هل می‌داد، که ادامه بده، و تنها چاره¬ای ¬رو که داشت این بود که همه¬ی اون ترس و اضطراب و ناآرامی درونی¬ای که باهاش دست به گریبان بود رو توی نوشته¬هاش منعکس کنه و همین صداقت و شفافیت مثال زدنی و پشت کار مثال زدنی فرانتس کافکاس که اونو به یکی از قله¬های بی¬چون و چرای ادبیات قرار داده، هنرمندی که هیچ نویسنده¬ی بزرگی نمی‌تونه به این غول لاغر چکی بی¬اعتنا باشه و هر کسی که دست به قلم می‌شه آرزوش اینه که روزی به نویسنده¬ای مثل کافکا تبدیل بشه. اما ورود به جهان کابوس¬وار و نمادین نوشته¬های کافکا اصلاً کار ساده¬ای نیست به همین خاطر کتاب یاداداشت¬ها و نامه¬های کافکا به پدر و مادرش و دو معشوقه¬ش، میلنا و فلیسه منابعی هستن که برای درک ذهن پیچیده¬ی این نابغه¬ی ادبیات داستانی خیلی می‌تونن به خواننده کمک کنن. دفتر یادداشت¬های روزانه کافکا که بین سال¬های 1910 تا 1923 نوشته شده شامل مشاهده¬های کافکا و تاملات اون راجع به دنیای اطرافشه و همچنین شامل روایت رویاهای کافکا و ایده¬هایی که برای داستان به ذهنش می‌رسیده و خیلی از معروف¬ترین نقل¬قول¬های کافکا رو ما توی این کتاب می‌تونیم ببینیم. دلیل اصلی که کافکا رو ترغیب به نوشتن این یادداشت¬ها کرده، تلاش برای دوباره فعال شدن قدرت خلاقه خودشه که تا روز آخر مرگش ادامه داره و ما شاهد تلاشی قهرمانانه هستیم برای کسی که راهی برای ادامه دادن به جز ادبیات و پناه بردن به دنیای بی¬انتهای ذهنی خودش نداره.