یک عاشقانه آرام

اول از همه بگویم که ریتمش خوب میزند ریتمِ از اول تا آخرش را ،
ریتمِ خوبِ سازگاری ، تحت هر شرایطی عاشقی و ماندن در گذر زمان
به قول خودش این کتاب را برای تازه واردها نوشته است که می‌خواهند هوای دو نفره را تجربه کنند اما به قول خودم چه ۱+۱ باشی و چه نباشی این کتاب خواندنش علاوه بر آنکه حس خوب را تزریق می‌کند ، چیزهای زیادی هم به ما یاد میدهد ، مثلا اینکه روزمره‌گی ها را باید چاشنی شور و ذوقش را بیشتر کرد چرا که ما بیشتر اوقاتمان را در روزمره‌گی میگذرانیم نادر ابراهیمی میگفت که خود این روزمره‌گی ها هم می‌تواند زیبا باشد اگر نگرشمان را به آنها درست تغییر بدهیم
در این کتاب هرچه از عشق میگذرد ، انگیزه و هیجان گیله مرد و عسل هم بیشتر می‌شود
نویسنده عشق را به مثابه‌ی یک دانه یک بذر تعبیر می‌کند که باید برای رشد آن هر دو نفر چه زن و چه مرد تلاش کنند (خوب تلاش کنند) که عشق به بار بنشیند ، در واقع عشق را یک هنر قلمداد می‌کند
در کتاب خیلی تاکید می‌کند که خاطرات رنگ کهنه نباید بگیرند بلکه خاطرات زنده هستند چرا که درون آن‌ها عشق است
این کتاب پر است از حرفهای خوب در کنار یک داستان خوب
داستان گیله مرد و عسل
توصیه میکنم که حتما این کتاب را مطالعه کنید چرا که معنای عشق را اولا خوب به شما میگوید دوما نگرشتان به زندگی دو نفره و حتی رابطه را منطقی تر و در عین حال زیباتر می‌کند ، زیبا از نوع عمیق دیدن عشق که چقدر می‌تواند قوی باشد...

قسمت هایی از کتاب

مگذار که عشق، به عادت دوست داشتن تبدیل شود!
مگذار که حتی آب دادن گل های باغچه، به عادت آب دادن گل های باغچه تبدیل شود!
عشق، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست، پیوسته نو کردن خواستنی هایی است که خود پیوسته خواهان نو شدن است و دیگرگون شدن. تازگی، ذات عشق است، و طراوت، بافت عشق. چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند؟

عاشق “شدن” مسأله ای نیست، عاشق “ماندن” مسأله ی ماست. بقای عشق، نه بروز عشق.
عشق به اعتبار مقدار دوامش عشق است، نه شدت ظهورش…