مصداق ترس از قدرت بچه ای است که بر اثر سرزنش پدرش فلج شده است. این همان چیزی است که ما را به اطاعت از قدرت استاد، رئیس، قاضی، پلیس، پزشک یا هر شخص قابل احترام دیگری وا می دارد. شیوه تربیتی مان به ما آموخته است که به قدرت احترام بگذاریم و خصوصاً بر خلاف آن حرفی نزنیم واکنش اطلاعات از ابراز وجود جلوگیری می کند و اشخاصی که جرئت ابراز عقیده ندارند آن هایی هستند که قبل از فکر کردن به احتیاجات خودشان، در وهله اول به احتیاجات دیگران پاسخ می دهند. پس در چنین اوضاعی قابل درک است که مقابله کردن و نه گفتن مشکل تر باشد. ترس از این که دیگران ما را خود خواه بنامند، یا ترس از کشمکش دو نوع دیگر از ترس از قدرت اند آگاهی یافتن از این واکنش اولین قدم برای رهایی است تا به جای این که بی چون و چرا از دیگران اطاعت کنید به قضاوت خود اعتماد کنید. می توانید نظر و توصیه دیگران را بخواهید بدون این که مجبور باشید کلمه به کلمه آن ها را اجرا کنید گویی که آنها دستوراتی آسمانی اند. بدانید که شما ابرمرد یا ابرزن نیستید شما حق دارید ضعفی داشته باشید و محدودیت ها و عدم درک خود را آشکار و ابراز کنید. هیچ دلیل عینی ای برای این که به سبب داشتن این نواقص احساس گناه کنید، وجود ندارد این ها نقص و کاستی نیستند بلکه به سادگی دلیل انسان بودن ما هستند. در این مورد هم ببینید چگونه می توانستید واکنش متفاوتی نشان دهید و به جای مخفی کردن حقوقتان با صراحت آنها را مطالبه کنید.