وقتی سرعت ۸۰۰ کیلومتر در ساعت است مشکل می توان حرف های دیگران را شنید جیمی گوشی کلاه ایمنی خود را جابه جا کرد. شک نبود که برای سر یک بچه یازده ساله ساخته نشده است از صدای باد و موتور هواپیما همهمه و غرش شدیدی به پا بود جیمی با دقت نگاه می کرد تا شاید بتواند روزنه ای در میان ابرهای زیر هواپیما پیدا کند و چیزی ببیند. هر از چندی از ارتفاع ۱۳۰۰۰ مایلی چشمش به منظره ای باور نکردنی از ساحل شرقی آمریکا می افتاد ولی ساخت هواپیمای گرولر طوری نبود که مسافران آن بتوانند از مناظر لذت ببرند. دور جیمی دکمه ها و شاسیوهای فراوانی بود و می دانست که در بیرون هواپیما جز آسمان خالی و کیلومترها روشنی و نور چیزی دیده نخواهد شد.
هواپیما فقط چهار صندلی داشت که دو به دو کنار هم بودند صندلی جیمی درست پشت سر فروی بود. خلبان کنار فروی نشسته بود. او نیز یکی از افراد سیا بود که جیمی اسمش را نمی دانست. از جایی که جیمی نشسته بود از او جز چند حلقه از موی فر و مجعد خلبان که از زیر کلاهش بیرون زده بود چیزی نمی دید. صندلی بغل جیمی نیز خالی بود. ظرف سه ساعت اخیر که مسافران جدید سوار هواپیما شده بودند خلبان مرتب در حال جر و بحث با فروی بود. فروی از زیر کلاهش فریاد زد من که گفتم هیچ هواپیمای دیگری در دسترس نبود.
خلبان با صدایی خشن گفت حالا که آشیانه هواپیما خالی بود، تصمیم گرفتی یک چرخی توی آسمان بزنی؟ و جیمی از لهجه او فهمید که از اهالی ایالت های جنوبی است.
این خط هوایی آمریکا نیست من هم نیامده ام اینجا که تو و بچه ها را ببرم گردش.