تحقیقات جدید در مورد چاقی ثابت کرده که افزایش وزن به خوردن غذا ربط ندارد چون ممکن است دو نفر به یک اندازه غذا مصرف کنند ولی یکی چاق و دیگری لاغر باشد.محققان دریافتند که تفاوت عمده ظرفیت فرد در سوزاندن کالری دریافتی است.البته عوامل روان شناختی و فیزیولوژی نیز در آن دخیل هستند.
ماریون وودمن یک‌نویسنده و روان شناس کانادایی بسیار مشهور است که کارهایش تمرکز عمیقی بر روان شناسی تحلیلی یونگ،معنویت،فمنیسم و رابطه،بدن و روان است.
از نظر وودمن رژیم غذایی شکست می خورد زیرا مشکل تنها جسم نیست بلکه یک مسئله عمیق روانی است.
وودمن در مورد رابطه بین روان،بدن و اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی تحقیق کرده و مقالات زیادی نوشته است.او در اعتیاد به کمال شرح می دهد چگونه میل به کمال گرایی می تواند هود را به صورت اختلالات خوردن و رابطه مخرب بابدن نشان دهد.
بخشی از کتاب
در بین غذاها چربی کمترین خاصیت چاق کنندگی را دارد.زیرا در غیاب کربوهیدرات در یک فرد چاق چربی در آتش های بدن می دمد و فرد را قادر می سازد چربی ذخیره شده را به حرکت در آورد و همچنبن کمک می کند غذایی را که فرد می خورد بهتر بسوزاند و در یک رژیم پر چربی آب مسئول ۳۰%تا۵۰% کاهش وزن است.
دلیل ناتوانی فرد چاق برای مدیریت کربوهیدرات ها یک انسداد یا انحراف در زنجیره واکنش های شیمیایی از گلوکز تا آزاد شدن گرما و انرژی در بدن اوست.