دریافت جایزه کتاب سرو قرمز در بخش داستانی سال 2014
نامزد جایزه کتاب سال CLA در بخش کودکان سال 2013
نامزد دریافت جایزه انتخاب خوانندگان جوان پنسیلوانیا سال2015
نامزد جایزه کتاب کودک و نوجوان Dorothy Canfield Fisher سال 2014
نامزد جایزه Snow Willow سال 2013
نامزد جایزه کتاب خوانندگان جوان Rebecca Caudill سال 2015
روایت کتاب درباره پسری به نام داناون است داناون در مدرسه گند بزرگی به بار می‌آورد او منتظر تنبیه از طرف پدر مادر و همچنین اولیای مدرسه است اما به لطف یک اشتباه مدرسه تیزهوشان و دانش آموزان باهوش و با استعداد آرت فرستاده می‌شود اما خب این چیزی نیست که داناون دلش بخواهد اما فرصتی بهتر از این برای مخفی کاری روی اشتباهش گیرش نمی‌آید البته به این شرط که بتواند آن اشخاصی که ضریب هوشی او را می‌سنجند را بتواند گول بزند و ضریب هوشی او را بیشتر از حد معمول بدانند اما بعد از یک آزمایش طولانی مدت البته نفسگیرترین پیروزی رباتیک تاریخ داناون نشان می‌دهد که استعدادش شاید همان چیزی بوده که بچه‌های آرت نمی‌دانستند لازمش دارند
نویسنده در این کتاب می‌خواهد به ما بگوید که در وجود هر کسی کمی استعداد نهفته است
خواندن کتاب بی استعداد به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟
تمامی نوجوانان علاقمند به رمانهای انگلیسی ماجراجویی را به خواندن این رمان دوست‌داشتنی دعوت می‌کنیم.
فرضیه لباس های بی نظیری دارم البته برای دوشیدن گاو. نه این چیزی فراتر از یک فرضیه بود. حقیقت تلخ و بدیهی بود که واقعیت رقت بار محتویات کمد لباس هایم تاییدش می کرد. غذا دادن به مرغ ها، کندن علف های هرز، راندن کمباین و بقیه ی کارهای مزرعه. همه چیز داشتم جز یک لباس مناسب برای جشن سالانه مدرسه. البته زیاد تعجبی هم نداشت متاسفانه تا حالا در چنین مراسمی شرکت نکرده بودم. تقریباً چهارده سالم بود و تنها به چند مهمانی رفت بودم آن هم همراه پدر و مادرم و چاره ای نداشتم جز این که فقط با پسر خاله ام حرف بزنم همان پسر خاله ی پا پرانتزی که غبغب بزرگی هم دارد. البته سوء تفاهم نشود. خیلی هیجان زده ام از هیجان زده هم بیشتر. برای من این جشن خیلی فراتر از یک مراسم معمولی بود فرصتی بود که فرضیه ی مهمی را برای معلم ها و دانش آموزهای بزرگترین مدرسه ی شهر ثابت کنم. فرضیه با استعداد بودن آدم ها الزاماً باعث نمی شود کسی از جامعه طرد شود. درست است بعضی هایمان مطرود بودیم ولی مدرسه های معمولی هم از این بچه ها داشتند ما فرقی با بقیه ی انسان ها نداشتیم و می خواهیم نشان دهیم درست مثل بقیه خوش بگذرانیم. همه این ها را مدیون داناوان بودم. البته می دانم داناوان مستقیم مسئول این اتفاق ها نبود چطور ممکن است او سالن ورزش را نابود کرده باشد تا آنها مجبور شوند مراسم را به مدرسه ی ما منتقل کنند.