این کتاب یک روایت غیر داستانی است.
می توان گفت به نوعی خاطره نویسنده است.
کتابی در باب زیست شناسی،طبیعت نگاری و مشاهدات شخصی نویسنده است.
این کتاب به ما یاد می دهد که می توانیم به طبیعت به عنوان درمان گر نگاه کنیم و از آن برای درمان خودمان استفاده کنیم.
نویسنده در این کتاب با توصیف دقیق که از مشاهدات خود زیبایی های زندگی یک موجود را به ما به خوبی نشان می دهد.
الیزابت تووا بایلی نویسنده ی کتاب که از یک بیماری رنج می برد و مدت زمان زیادی را در بستر بیماری می گذراند.از طرف یک دوست یک حلزون وحشی از جنگل به او داده می شود.او که در بستر بیماری ناتوان از حرکت است تنها سرگرمی اش مشاهده ی زندگی حلزون می شود که به تدریج آن حلزون منبع آرامش برای او می شود.
بخشی از کتاب
با خودم فکر کردم آیا حلزونم چیزی از افق بویایی می داند یا نه و اینکه بوی قارچ در هوا تا کجا می تواند برسد.جهت یابی یک حلزون پیچیده و مبتنی است بر بویایی که دائم تغییر می کند.منابع تاریکی و روشنایی حس لمس جنبش هوا و همچنین از طریق گیرنده های لمسی روی تنه ی تک پایش،واکنش به ارتعاشات و نوع زمینی که روی آن حرکت می کند.به این طریق بود که حلزون من جنگل وحشی ای که از آن آمده بود و همچنین صندوق زیر گلدان بنفشه ها و تراریوم را نقشه برداری می کرد.