ارلینگ کاگه نویسنده کتاب در ستایش سکوت ما را تشویق می‌کند که گاهی سکوت را در زندگی روزمره خود تجربه کنیم تا به وسیله این سکوت بتوانیم درنگی در وجود خودمان کنیم و چیزهایی که برای ما شادی آور و تسلای خاطرمان هستند را برای خودمان کشف کنیم.
نویسنده در ادامه این نکته را بیان می‌کند که برای اینکه سکوت را تجربه کنیم نیاز به گذراندن دوره آموزشی خاصی نیست سکوت می‌تواند در هر لحظه و در هر جایی باشد، سکوت درست جلوی چشمتان و در مقابلتان قرار دارد: مثلاً هنگام پیاده‌روی، هنگام گوش دادن به موسیقی هنگام غذا پختن، مدیتیشن و چیزهای دیگر.
تا هزاران سال افرادی که به تنهایی و بدون حضور دیگران زندگی می‌کردند هم مثل چوپانان،گوشه نشینان،مکتشفان و افراد دیگر به این به این نتیجه رسیدند که پاسخ همه رازهای جهان در سکوت است که در وجود خودمان پنهان است.
در بعضی ادیان و کتب الهی نیز به سکوت اشاره شده است مثلاً در انجیل خداوند معمولاً در قالب سکوت است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم داستان مرتبطی در فلسفه هندو یا شاید هم در مکتب بودا بود،از شاگردی می‌گوید که از استاد خود خواست تا برهمن یا همان روح جهان را شرح دهد پس از شنیدن پرسش استاد ساکت شد شاگرد پرسشش را دو مرتبه و سه مرتبه تکرار کرد بدون اینکه در پاسخ یک کلمه بشنود سرانجام استاد به حرف آمد و گفت: اکنون دارم آن را به تو می‌آموزم اما تو گوش نمی‌دهی، پاسخ سکوت بود
همچنین داستان‌هایی در مکتب ذن بودیسم و یا حتی در اندیشه‌های فیلسوفان دوران باستان مثل ارسطو و افلاطون که می‌گفتند: آنجا واژه‌ها به آخر می‌رسند دری به سوی درک حقیقت‌های بزرگ باز می‌شود،معنا و مفهوم آنان از این قبیل جمله‌ها همان سکوت است.
پس گاهی خلق سکوت می‌تواند ما را از هیاهوی جهان امروزی برهاند و ما را به وادی حقیقت نزدیک‌تر کند و حقیقت همان درک بهتری از خودمان است و برای فهمیدن سکوت و بستن ذهنمان به روی دنیا تلاش زیادی لازم نیست و همه ما تا حدودی با آن آشنا هستیم و آن را هر لحظه تجربه می کنیم.