خانم سیج تکه طلایی را دوباره به دست بندش می‌زند و می‌گوید دیشب نمایشت را اجرا کردی و باید بگویم جداً قشنگ بود. حالا دیگر باید مدرسه را نجات بدهی عزیزم. این یک قول و قرار جادوگری است که نمی‌توانی زیرش بزنی. رو به خانوم تورن سری تکان می‌دهد و خانم تورن به خواندن ادامه می‌دهد. چشمک وزغی فوت و فن‌های جادوگری لازم را برای تعمیر و بازسازی ساختمان مدرسه یاد می‌گیرد و در نهایت به جای خانم برمبری و لاوج و رونستال ... به طرف معلم‌های پیر و پاتال سری تکان می‌دهد: مدیر تعمیرات می‌شود. دیگر گوش نمی‌کنم بدجوری احساس سنگینی می‌کنم شانه‌ام می‌افتد، سرم می‌افتد. دست‌هایم از پهلویم آویزان می‌شود. این قول و قرار را خودم گذاشته‌ام. چرا چنین کاری کرده‌ام؟ چرا جوری قول و قرار نگذاشته‌ام که بتوانم هر موقع بخواهم هرکاری بکنم.
لبخند خانم سیج کم‌رنگ می‌شود. دنبال حرفم را می‌گیرم «و چون شرط نگذاشته‌ایم که چند بار می‌توانم نقشم را اجرا کنم ...» حاکم را عوض می‌کنم. دستم را محکم به سینه می‌زنم باید اجازه بدهید هرچند بار که بخواهم، بروم برای اجرا. همان‌طور که خودتان گفتید این قول و قراری است که نمی‌شود زیرش زد.
امروز بهترین روز عمرم بود! یک جانور اهلی درست کرده‌ام: یک گربه. من کم سن و سال‌ترین شاگردی هستم که توانسته خودش جانوری بسازد تا تربیتش کند. و دوستش بدارد. مادر گفت هنوز بچه‌ام و جانور هم مثل خودم بچه و بی‌فکر می‌شود. گفت خودش وقتی بچه بوده کلی اشتباه کرده و من باید صبر داشته باشم تا مثل بقیه هجده سالم شود و بعد بروم سراغ این کارها ولی 3 سال آزگار باید صبر کنم.