تدفین پارتی یک رمان به قلم لودمیلا اولیتسکایا نویسنده اهل روسیه هستش.
تدفین پارتی یه رمان توی ژانر مهاجرت به قلم نویسنده خوش فکر و دغدغه مند روس لودمیلا اولتسکایا هستش که راجب زندگی و مرگ یه نقاش روسی الاصل به اسم آلیک هست که حالا توی نیویورک مهاجر شده.
آلیک با شخصیت خون گرم و سرزنده ای که داره بین بقیه شناخته میشه و آپارتمان اش توی نیویورک یه مکان امنه برای مهاجرای دیگه روسی که اون ها هم هر کدوم ماجرای خاص خودشون رو دارن و ما از خلال داستان های فرعی با اون ها هم آشنا میشیم.
روزهای آخر زندگی آلیک هم همزمان شده با آخرین روزهای گورباچف و همین هم فرصت خوبیه برای نویسنده که به دغدغه های سیاسی و تاریخیش بپردازه.
لودمیلا اولتسکایا که یکی از محبوب ترین چهره های ادبیات معاصر روسیه هست توی این کتاب با یه طنز عجیب و غریب و قلم جذابش ما رو با آلیکِ نقاش و دوستای نزدیک و مهربون اش همراه میکنه.
همه شخصیت های داستان تدفین پارتی برای اولیتسکایا مهم و حائز اهمیت هستن و اون از هیچ کدومشون غافل نمیشه. همه اون ها دچار ملال و اندوهی ان که نویسنده بدون اینکه هیچکدومشون رو قضاوت کنه به پاشون میشینیه و ما رو همراهشون میکنه.
دل آلیک و بقیه دوستای مهاجرش مثل همه مهاجرا و تبعیدی های خود خواسته ی داستان های ژانر مهاجرت هنوز پیش وطن و سرزمین خودشونه. همه شون از توی تلوزیون اخبار مسکو و شوروی رو دنبال میکنن و براشون مهمه که توی سرزمینشون چه اتفاقایی میفته.
اولتسکایا برای نوشتن این کار خیلی از استاد بزرگ ادبیات روسیه یعنی لیو تالستوی الهام گرفته و به سراغ یکی از بزرگترین و به عقیده خیلی ها مهم ترین کارش یعنی مرگ ایوان ایلیچ رفته. اما سرنوشت شخصیت آلیکِ داستان تدفین پارتی یه جاهایی تفاوت های قابل توجه و بزرگی با ایوان ایلیچ تالستوی داره.
اولتسکایا، توی تراژدی اش، تدفین پارتی کشمکش و نبرد و مقاومت یه مهاجر رو برای ما توصیف می کنه، مهاجری که فاصله کمی با شهروند شدن داره.
یه جا از کتاب میخونیم:
ولی حالا بچه های آدم و حوا به کجا رسیده اند؟ چرا خجالت نمیکشند؟ البته فاسد و گناهکار به نظر نمی آیند و بیشتر معصوم و ساده لوح هستند. شاید ما دیگر از خواندن کتاب مقدس عاجز شده ایم. شاید هم کتاب مقدس برای دیگران نوشته شده، برای کسانی که می توانند طور دیگری بخوانندش...