کتاب بریزبن نوشته نویسنده، مورخ و زبان شناس روس، یوگنی وادالازکین هستش.
یوگنی وادالازکین نویسنده معاصر روس هستش که قبل از این با کتاب هوانورد به مخاطب فارسی زبان معرفی شده.
وادالازکین بیشتر به عنوان زبان شناس فعالیت میکنه.
بریزبن داستان نوازنده ای به اسم گلب هستش که توی جوونی به زبان شناسی رو میاره. گلب شیفته مفهوم چند صدایی میخاییل باختین (منتقد و متفکر روس) میشه و توی زبان شناسی به دنبال اون میگرده و آخر سر اون رو توی موسیقی پیدا میکنه و فکر‌میکنه که موسیقی که دری به سمت خدا هست میتونه اون رو نجات بده.
شخصیت های کتاب بریزبن طوری نوشته شدن که انگار یوگنی وادالازکین تلاش کرده که آرمان شهری که ترسیم میکنه، هیچوقت قابل دست یابی نباشه. شخصیت ها کلی تلاش میکنند که به فهم خاص خودشون از دنیا دست پیدا کنن. ولی این کار ممکن نیست مگه اینکه با دید متفاوتی به جهان نگاه کنند.
توی کتاب بریزبن ما هم با گذشته سر و کار داریم و هم آینده، کنکاش هم توی گذشته رخ میده هم آینده، ولی این دو تا هیچوقت با هم قاطی نمیشن، گذشته خاصیت خودش رو داره و آینده هم به همین شکل.
دغدغه وادالازکین توی کتاب بریزبن، جهان کنونی هستش. با جستجو داخل مفهوم عشق، شهرت، معنی زندگی و جستجوی شخصیت ها برای فهمیدن معنی زندگی، مفهوم مرگ و پیامدهاش برای دیگران توی بستر تاریخی همه این ها به مخاطبش این امکان رو میده که با دید متفاوتی به جهان معاصر نگاه کنه.
ما توی کتاب بریزبن هیچوقت به صورت مستقیم با مسائل سیاسی مواجه نمیشیم. ولی وادالازکین توی بطن جنگ بین روسیه و اوکراین به نگارش این اثر و گسترش اش پرداخته.
بریزبن فقط یک داستان که به مسائل سیاسی یا تاریخی بپردازه نیست، مسائل اجتماعی و انسانی هم اهمیت خیلی زیادی برای نویسنده این کار داشته.
یه جا از کتاب بریزبن میخونیم:
تو از راز هایت وحشت داری؟
بله.
تو هیچ چیزی جز موسیقی نداری؟
مساله فقط موسیقی نیست. بعد از مدتی ناتوان می شوم. و از این می ترسم.