کتاب به هفت زبان آسیایی ترجمه شده و حالا به زبان انگلیسی برگردانده شده است این کتاب ثبت جلسات روان درمانی نویسنده برای بیماری افسرده خویی یا همان اختلال افسردگی مداوم است اختلال افسردگی مداوم به حالتی از افسردگی گفته می‌شود که مداوم اما سبک است این کتاب برای آن دسته از انسان‌هایی است که در ظاهر خوب هستند اما در درون در حال نابودی و فروپاشی‌اند درست مانند بک سهی یک نویسنده و بلاگر است او مدیر شبکه‌های اجتماعی یکی از نشریه‌های کره جنوبی است و در کارش موفق محسوب می‌شود کلاً زندگی خوبی دارد اما تمام این‌ها جنبه ظاهری قضیه هستند چون که بک از یک افسردگی مداوم رنج می‌برد که سال‌های سال آزارش می‌دهد در این کتاب تصمیم می‌گیرد تا جلسات مشاوره و روان درمانگری‌اش را به صورت کتاب به رشته تحریر در آورد و از همان ابتدا از روانپزشکش اجازه می‌گیرد تا جلسات را ضبط کند او از دوران افسردگی‌اش می‌گوید گاهی اوقات با لحن شوخ گاهی اوقات با لحن افسرده در هر حال اضطراب و حالات روحیه‌اش را روایت می‌کند او به ما می‌گوید که از دوران کودکیش درونگرا بوده است اما در دوران دبیرستان بود که افسرده شد او احساس بدی نسبت به خودش دارد انرژی‌اش کم است و از همه بدتر شک و تردید نسبت به خودش و دیگران در هر زمینه‌ای او را عذاب می‌دهد همیشه تلاش می‌کرد تا خودش را آرام و بدون مشکل به همه نشان دهد اما مشکلات روحیش چنان حاد شد که نتوانست به دانشگاه برود و دیگر خود درمانی هم جواب نداد تظاهر کردن او را خسته کرد و به ناچار به روانپزشک مراجعه کرد او در گفتگوی دو نفرشان با روانپزشکش می‌کوشد خیلی صادقانه برخورد کند و تا حد ممکن خودش را افشا کند و همین کار او باعث می‌شود مخاطب هم نسبت به خودش کنکاش نشان دهد و به درون خود نگاهی بیندازد و سعی کند صادقانه و بدون انکار در پی حل مشکلات باشد و خودش را بپذیرد بک سهی می‌گوید که در تمام مدت درگیریش با افسردگی عاشق خوردن غذای خیابانی دوک بوکی بوده است و با اینکه حالش بد بود از خوردن آن لذت می‌برد و آن را با ولع می‌خورد شاید این هم یک نشانه برای این باشد که بدانیم زندگی در هر حالی ادامه داردو لذت های کوچک ان رامیسازند