کتابی که ما را با حقایق وجودی خودمان آشنا می کند و باعث می شود بعضی از جنبه های شخصیتی خودمان را که عمدا و یا از روی ناآگاهی نادیده گرفتیم را بتوانیم ببینیم.
گاهی پیش می آید به خاطر تایید خود از طرف دیگران دروغ هایی به خودمان می گوییم و یا حتی خودمان را نادیده می گیریم این کتاب آن جنبه ی نادیده را به ما نشان می دهد.
خواندن این کتاب به ما کمک می کند دروغ هایی که باعث رنج ما می شوند را ببینیم و به ما یاد می دهد چگونه با این حقیقت رو به رو شویم تا آزاد شویم.
دلیل رنج و بیماری ما فرار از واقعیت است و با پذیرفتن حقیقت وجودی خودمان می توانیم از این درد و رنج التیام یابیم.
جان جان فردریکسون نویسنده ی کتاب به ما یادآور می شود برای شفا یافتن باید خود واقعی مان را برای دیگران آشکار کنیم باید از تبدیل شدن به آن کس که می خواهیم نترسیم.
از آنچه فرار می کنیم ببینیم و آرام بگیریم،از آنچه می ترسیم باهاش رو به رو شویم و به آنچه نمی خواهیم بشنویم گوش دهیم.
البته ما برای پایان دادن به این گریز به همراهی نیاز داریم چون گاهی دردها و رنج ها در تنهایی تحمل ناپذیرند اما وقتی کسی باشد که در رنج ما شریک باشد تحمل رنج آسان تر می شود.
بخشی از کتاب
چرا با عصبانیت فریاد می کشیم؟
یکی از قدیسان هندو که برای غسل به رود گنگ می رفت در کناره ی رودخانه با یک خانواده برخورد کرد که فریاد می کشیدند. وی رو به شاگردانش لبخندی زد و پرسید مردم چرا با عصبانیت سر یکدیگر فریاد می کشند؟
یکی از شاگردان جواب داد فریاد می کشیم چون آرامش خود را از دست می دهیم.
قدیس گفت وقتی طرف صحبت درکنارتان است چه نیازی به فریاد کشیدن است؟
شاگردان پاسخ های مختلفی دادند اما قانع کننده نبود بنابراین او اینگونه توضیح داد هنگامی که دو نفر از یکدیگر عصبانی اند قلب هایشان از هم دور می شود بنابراین آنها برای غلبه براین فاصله و شنیده شدن ناچارند فریاد بکشند.