کتاب «سین زدی ولی جواب ندادی» اثرآکیرا، مثل یک پیام ناتمام درگوشی‌ات است که هربارنگاهش می‌کنی، چیزی در دلت می‌لرزد. این اثر، نوشته شاعری کانادایی با نام مستعار، مجموعه‌ای از شعرهای کوتاه و دلنوشته‌هایی است که در قالب پیام‌های چت‌مانند روایت شده‌اند. آکیرا در این کتاب، انگار روبه‌روی معشوقی نشسته که دیگر پاسخش را نمی‌دهد؛ با هر کلمه، انگار ضربه‌ای به صفحه می‌زند و از عشق، دلتنگی و زخم‌هایی می‌گوید که در سکوت طرف مقابل عمیق‌تر می‌شوند. این کتاب، نه یک داستان بلند، بلکه تکه‌هایی از یک قلب شکسته است که مثل پازلی پراکنده، حس و حال یک رابطه ازدست‌رفته را بازسازی می‌کند.
ایده اصلی کتاب، چرخیدن دور تجربه‌ای امروزی از عشق و جدایی است؛ عشقی که در دنیای مجازی شکل می‌گیرد و در همان‌جا هم به خاموشی می‌رسد. آکیرا با زبانی ساده اما پرازاحساس، ازلحظه‌هایی حرف می‌زند که پیام‌ها خوانده می‌شوند، اما جوابی نمی‌آیند. این «سین زدن و جواب ندادن»، که عنوان کتاب هم از آن گرفته شده، استعاره‌ای است از بی‌توجهی، سردی و فاصله‌ای که در روابط مدرن زیاد دیده می‌شود. او این حس را با تصویرهایی مثل صفحه گوشی که ساعت‌ها روشن می‌ماند، یا انگشتی که بالای دکمه ارسال معلق است، به زیبایی نشان می‌دهد. کتاب، دعوتی است به تأمل در این‌که چطور تکنولوژی، هم عشق را نزدیک‌تر کرده و هم جدایی را دردناک‌تر.
یکی از نکات برجسته کتاب، فرم خلاقانه‌اش است. شعرها کوتاه‌اند، گاهی فقط یک جمله یا چند کلمه، اما مثل تیری به هدف می‌نشینند. این سادگی، انگار آینه‌ای است از پیام‌های واقعی که هر روز در چت‌ها رد و بدل می‌کنیم؛ کوتاه، مستقیم و پر از حرف‌های ناگفته. آکیرا از خشم، حسرت و گاهی حتی طنز تلخ استفاده می‌کند تا نشان دهد چطور یک «سین» ساده می‌تواند دل آدم را به هم بریزد. مثلاً در جایی می‌نویسد: «سین کردی، ولی انگار من رو هوام»، و این حس معلق بودن را چنان ملموس می‌کند که انگار خودت آن لحظه را زندگی کرده‌ای. پایان باز کتاب هم مثل یک چت ناتمام، خواننده را با سوال‌هایی تنها می‌گذارد که خودش باید جوابشان را پیدا کند.
این کتاب بیشتر برای جوانان 18 تا 30 ساله مناسب است؛ نسل جدیدی که با دنیای گوشی ها و انواع پیام‌رسان‌ها بزرگ شده و طعم انتظار برای جوابی که نمی‌آید را خوب می‌فهمد. اما هر کسی که تجربه عشقی ناکام یا رابطه‌ای پیچیده در فضای مجازی داشته، می‌تواند با آن هم‌دردی کند. زبان صمیمی و امروزی‌اش، آن را برای همه کسانی که دنبال حرفی تازه در شعر هستند، جذاب می‌کند.
کتاب‌هایی مثل «365 روز بدون تو» از همین آکیرا، که باز هم به عشق و فقدان می‌پردازد، «شیرجه در عمق دل» نوشته روپی کاور، که شعرهایی احساسی و کوتاه دارد، و «عشق در زمان وبا» از گابریل گارسیا مارکز، که انتظار در عشق را عمیق‌تر کاوش می‌کند، از نظر محتوا به این اثر نزدیک‌اند.
برای مطالعه بهتر، پیشنهاد می‌کنم کتاب را آرام بخوانید، مثل وقتی که منتظر جوابی هستی و زمان کش می‌آید. یک دفترچه کنار دست‌تان بگذارید و حس‌هایی که در شما زنده می‌شوند را بنویسید. هر روز چند شعر بخوانید و بگذارید کلماتش در ذهن‌تان بنشینند. این کتاب را با عجله نخوانید؛ مثل یک دوست صمیمی است که باید حرف‌هایش را با دل گوش کنید. «سین زدی ولی جواب ندادی»، آینه‌ای است که هم غمت را نشان می‌دهد و هم به تو یاد می‌دهد که گاهی، سکوت هم خودش یک جواب است.