هاینریش مان هیچ وقت به محبوبیتی که برادرش توماس مان توی کشور آلمان داشت نرسید و سال¬ها طول کشید که تا حدی ناچیز، مردم آلمان ارزش¬های این نویسنده و متفکر بزرگ میهنشون ¬رو بدونن. دلیل اصلی این قضیه هم اینه که هاینریش مان با رمان¬های خودش، سبک رئالیسم اجتماعی¬رو به بهترین و پیراسته¬ترین شکل ممکن روایت می‌کنه و به همین خاطر چاره¬ای نداره که سیاهی¬ها و نقص¬های اخلاقی جامعه آلمان ¬رو هم به تصویر بکشه و این نگاه کردن به آینه و دیدن عیب¬های خود، به مذاق خیلی از آلمانی¬ها خوش نیومد و همین باعث دیده نشدن هاینریش مان می‌شه. این بی¬توجهی تا به حدیه که هاینریش مان توی رمان زیردست که شاهکارش محسوب می‌شه، توی سال 1914، کمی قبل از شروع جنگ جهانی اول چاپ می‌شه، اما تا بعد از تموم شدن جنگ جهانی دوم، این رمان توی آلمان ناشناخته می‌مونه و نکته¬ی عجیب ماجرا اینجاست که هاینریش مان با نگاهی پیامبرگونه، ظهور فاشیستم و رخ دادن جنگ¬ رو از سال¬ها قبل پیش¬بینی می‌کنه. زیردست یه نقد تند و تیز به جامعه¬ی قیصری آلمانه و واسه همین هم توی دوره آخرین پادشاه آلمان چاپ نمی‌شه. یکی از ویژگی¬های خاص رمان زیردست اینه که هینریش مان به جای تمرکز روی یه شخصیت یا یه موضوع خاص، یه دوره تاریخی خاص، یعنی دوره چاپلوس¬وار تزار و یاهلم¬ رو روایت می‌کنه و با نشون دادن جامعه آلمان از بالاترین ارکان قدرت تا پست¬ترین لایه¬های جامعه، تصویری واقع¬گرایانه و در عین حال هول¬انگیز از جامعه آلمان ¬رو نشون می‌ده که با نظامی¬گری¬های بیهوده و زوال عقلانیت (یا به تعبیر دقیق ترسو استفاده از اون) و سقوط اخلاقی شدید در جای جای جامعه ¬رو به روییم. اما خب تقدیر جوری رقم خورد که پلشتی و قساوت¬های جنگ¬های پیش رو، حتی مرزهای تخیل هاینریش مان بزرگ رو هم رد کنه و تاریخ بشری رو وارد بخش تازه¬ای از خودش بکنه که هیچ کسی حتی نمی‌تونسته تصورش رو بکنه.