در آسانسور جیرجیرکنان باز شد و دود بنفش رنگی همه جا را گرفت. بوی سوختگی تندی به دماغ آن ها خورد خانم هدویگ دماغ درازش را گرفت و گفت فوراًا گیره های دماغ.
هوگو از توی کوله پشتی دو تا گیره دماغ به آن ها داد. بعد هم خودش دماغش را بیرون آورد و گفت من نمی دونم شماها چه تون شده؟ این بو که عالیه من که لذت می برم تام گفت این بو شاید برای اشباح خوب باشه اما برای ما نه!
آسانسور در انتهای راهروی درازی بود در راهرو چندین اتاق سمت چپ و راست قرار گرفته بودند. وسط راهرو هم فرش قرمز رنگی انداخته شده بود که روی آن پر از جای پاهای سوخته بود. همه چیز در حال دود کردن و سوختن بود در و شماره اتاق ها چراغ های سر در اتاق ها و لامپ های داخل راهرو همگی سوخته بودند.
خانم هدویگ با نگرانی به تام نگاه کرد و گفت این وحشتناک تر از اون چیزیه که ما فکر می کردیم.
تام گفت شبح آتش از گروه XXL!!
خانم هدویگ گفت حداقل من می ترسم که این شبح آتش از نوع ... نه نه حتی نمی شه بهش فکر کرد. خانم هدویگ دیگر به تام فرصت صحبت کردن نداد و جلو رفت و گفت مرد جوان عجله کن بیا بریم خوشبختانه من کرم مخصوصی همراه دارم که فقط به درد این شبح آتش می خوره. هوگو که دیگر حوصله اش سر رفته بود سرش را از توی کوله پشتی بیرون آورد و در گوش تام گفت من می ترسم.