توماس مان جایگاهی ¬رو توی ادبیات جهان داره که کمتر نویسنده¬ای به این مقام می‌تونه برسه، نویسنده¬ای با دانشی بی¬اندازه و ادیبی که درام رو به خوبی می‌شناسه و نتیجه¬ش رمان¬های عمیق و چند وجهیه بودنبروک¬ها، دکتر فاستوس، مرگ در ونیز و همین کتاب کوه جادوئه که تک تکشون جز بهترین رمان¬های تاریخ ادبیات دسته¬بندی می‌شن و توماس مان رو به یکی از قله¬های دست نیافتنی ادبیات تبدیل کرده. رمان کوه جادو بیشتر شبیه یه سفره، یه سفر یا فرار از دنیای مادی و عینی به جهان درونی و معنویتی که به همراه داره و توماس مان با استفاده از توصیف زندگی ذهنی یه بیمار سعی کرده که این سفر رو به تصویر بکشه. کوه جادو ماجرای مهندس جوونی به اسم هانس کاستورپه که توی یه خونواده تاجر هامبورگی به دنیا میاد. هانس سوار قطاری می‌شه و عازم سفری طولانی می‌شه تا هم کمی استراحت کنه و به یه فراغتی برسه و هم از پسر خاله مریضش که توی آسایشگاه بین¬المللی برگهوف توی کوهستان¬های آلپ بستریه دیدار کنه. سفری که قرار بوده فقط سه هفته طول بکشه اما هفت سال طول می‌کشه و هانس کاستورپ رو به مقیم این آسایشگاه تبدیل می‌کنه. همونجوری که راوی رمان می‌گه این کتاب راجع به یه انسان معمولی با ماجراهای معمولی و کاری که توماس مان توی این کتاب موفق شده که انجام بده اینه که با خط پیرنگی به شدت لاغر موفق شده که رمانی لایه لایه بنویسه و حرکت از همین لایه¬هاس که این شاهکار رو خلق و خاص می‌کنه. حرکت از لایه زندگی شهری به لایه زندگی روستایی، حرکت از لایه¬ی زندگی بیرونی به جهان درونی یه هنرمند. آداب و رسوم درون آسایشگاهه که زمینه¬ای رو مهیا می‌کنه تا این حرکت لایه¬ها اتفاق بیفته، برنامه¬های غذایی پر و پیمان، گشت و گذار در طبیعت زیبای آسایشگاه، استراحت مطلق، روابط عاشقانه و فرصت عمیق شدن توی طیف وسیعی از دلمشغولی¬های انسانیه که هانس رو وادار می‌کنه که از این محیط دل نکنه و در نهایت ساکن اونجا بشه.