اگر چه ملال زمانی موضوع فلسفه بوده است معلوم نیست هنوز هم بتوان آن را موضوع شایسته فلسفه دانست. در فلسفه معاصر که تقریبا همه چیز به شاخه ای از معرفت شناسی تبدیل شده است به نظر می رسد ملال پدیده ای باشد که در بیرون از چارچوب رشته فلسفه قرار دارد.
شاید واقعا این طور باشد اگر امروزه نتوان ملال را موضوع فلسفه دانست شاید حق داشته باشیم نگران وضعیت فلسفه باشیم. فلسفه ای را که از مسئله معنای زندگی فاصله می گیرد و به سختی می توان شایسته توجه دانست. این که معنا چیزی است که ممکن است از دست بدهیم در خارج از چارچوب نحوی فلسفه قرار دارد ولی لزومی ندارد که بیرون از چارچوب کل فلسفه باشد. باید اعتراف کنم که نمی توانم برای تشخیص مسئله فلسفی از مسئله غیر فلسفی معیار کلی ارائه کنم. ویتگنشتاین می گوید مسئله فلسفی چنین شکلی دارد: نمی دانم از چه راهی باید بروم. ملال معمولاً زمانی ایجاد می شود که نمی توانیم آن چه را می خواهیم انجام دهیم یا مجبور باشیم کاری را انجام دهیم که نمی خواهیم در آن هنگام ممکن است خود را در ملال عمیقی بیابیم که یادآور فقدان قدرت اراده است چون چیزی نیست که اراده بتواند در آن چنگ بیندازد.