این کتاب در چهار فصل اوضاع ایران در جنگ جهانی دوم را روایت می کند.
ایران ابتدا در جنگ بی طرف بود اما ناگزیر و به اجبار طرفدار یکی از طرف های جنگ شد.
فصل اول کتاب جنگ جهانی دوم را در اروپا شرح می دهد درباره ی متفقین و متحدین و کشورهایی که در جنگ اعلام بی طرفی کردند و شرح کنفرانس هایی که پس از جنگ تشکیل شد.
در فصل دیگر به اوضاع سیاسی و اجتماعی ایران در زمان جنگ جهانی دوم می پردازد.ایران درگیر جنگ نبود اما شوروی از ایران به عنوان راهی امن برای کمک رسانی به خود از آن استفاده می کرد.با انتخاب ایران به عنوان مسیر کمک رسانی تمام امکانات ایران در اختیار متفقین قرار گرفت،از جمله راه آهن،جاده و حتی غله.
در این فصل شاهد اتفاقات سیاسی مهمی در ایران هستیم از جمله تلاش دولت و مجلس برای حل بحرانی که ایران ناخواسته درگیر آن شده بود.
در فصل دیگر کتاب عزل و استعفای رضا شاه و انتقال سلطنت به محمد رضا شاه را گفته است و در پایان درباره ی ورود متفقین به ایران و وقایع تلخی که در این دوره اتفاق افتاده شرح داده است.
بخشی از کتاب
بهانه ی اخراج آلمانی ها تا تهدید نظامی ایران هم پیش رفت تا جایی که کابینه ی جنگ انگلیس در ۱۱ ژوئیه ۱۹۴۱ (بیست تیر ماه ۱۳۲۰)سران ستاد ارتش خود را مامور کرد تا برای زمانی که دولت ایران حاضر به اخراج آلمانی های مقیم این کشور نشود طرح یک نقشه ی نظامی مشترک با شوروی را در ایران تهیه کنند.
در ارائه درخواست های خود به دولت فروغی نگرانی خود را از حضور آلمانی ها پنهان نکردند.و درخواست که نه دستور دادند اتباع آلمانی در ایران را به دولت انگلیس و شوروی تسلیم شوند.سفارت آلمان در تهران برچیده شود،کارکنان سفارت آلمان خاک ایران را ترک کنند و دولت ایران به تسلیم اتباع آلمان به انگلیس و شوروی کوتاهی نکند.