کتاب «ملکوت» نوشته‌ی بهرام صادقی، یکی از برجسته‌ترین آثار ادبیات مدرن ایران است که در سال ۱۳۴۰ منتشر شد. این رمان کوتاه، با نثری روان و طنزی تلخ، جهانی وهم‌آلود و پر از ابهام را به تصویر می‌کشد که در آن مرز میان واقعیت و خیال گم می‌شود. داستان در یک شب تاریک و طوفانی آغاز می‌شود، زمانی که مردی به نام آقای مودت با دردی شدید در پای خود به خانه‌ی دکتر حاتم، پزشکی عجیب و مرموز، پناه می‌برد. این دیدار ساده، سرآغاز زنجیره‌ای از رویدادهای غیرعادی است که خواننده را به درون پیچ‌وخم‌های ذهن انسان و پرسش‌های عمیق فلسفی می‌کشاند.
در خانه‌ی دکتر حاتم، شخصیت‌هایی عجیب گرد هم آمده‌اند: جن‌گیر، که ادعا می‌کند ارواح را می‌بیند؛ لیلا، زنی زیبا و اسرارآمیز که گویی از جهانی دیگر آمده؛ و م. ل، دوست مودت، که با رفتارهای غیرمنتظره‌اش به آشوب داستان دامن می‌زند. دکتر حاتم تصمیم می‌گیرد پای مودت را قطع کند، اما این عمل جراحی بهانه‌ای می‌شود برای ورود به لایه‌های عمیق‌تر داستان. در این میان، مودت به مرورهویت و وجود خود را زیر سؤال می‌برد و خواننده نیز همراه او در این سفر ذهنی غرق می‌شود. صادقی با خلق فضایی سورئال، به موضوعاتی چون مرگ، هویت، و تقابل خیر و شر می‌پردازد. عنوان «ملکوت» خود اشاره‌ای است به جهانی ماورایی، جایی که شاید این شخصیت‌ها در آن گرفتار شده‌اند.
یکی از نکات برجسته‌ی کتاب، استفاده از طنز سیاه است. صادقی با زبانی گزنده، پوچی زندگی مدرن و سردرگمی انسان معاصر را به سخره می‌گیرد. شخصیت‌ها گاه مضحک و گاه ترسناک به نظر می‌رسند، اما در عین حال، عمق رنج و سرگشتگی‌شان آشکار است. دکتر حاتم، با رفتار عجیب و تصمیم‌های غیرمنطقی‌اش، نمادی از قدرت مطلق و بی‌رحم است، در حالی که مودت، قربانی این دنیای بی‌رحم، به دنبال معنا می‌گردد. این تقابل، هسته‌ی اصلی داستان را شکل می‌دهد و خواننده را وادار می‌کند تا درباره‌ی اختیار و سرنوشت بیندیشد.
صادقی در «ملکوت» نه به دنبال روایت داستانی خطی و منسجم است، بلکه می‌خواهد با تکه‌هایی از زندگی، با برش‌هایی از واقعیت، با سایه‌هایی از ذهن پریشان شخصیت‌هایش، تصویری از جامعه‌ای بیمار و روحی آزرده را به نمایش بگذارد.
«ملکوت» بیشتر برای بزرگسالان بالای 20 سال مناسب است، زیرا درک فضای سورئال و مفاهیم فلسفی آن نیازمند بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی است. نوجوانان ممکن است از طنز و داستان‌گویی لذت ببرند، اما لایه‌های عمیق‌تر اثر برایشان گنگ بماند. این کتاب برای کسانی که به ادبیات مدرن و داستان‌های چندلایه علاقه دارند، گزینه‌ای ایده‌آل است.
در«ملکوت» هیچ چیز قطعی و روشن نیست. زمان درهم‌ریخته و مکان‌ها مبهم‌اند. رویدادها غیرمنتظره و اغلب بی‌منطق به نظر می‌رسند. شخصیت‌ها در میان رویا و واقعیت، جنون و عقلانیت، مرگ و زندگی سرگردانند
از کتاب‌های مشابه می‌توان به «بوف کور» صادق هدایت، «شازده احتجاب» هوشنگ گلشیری، و «عزاداران بَیَل» غلامحسین ساعدی اشاره کرد که همگی جهانی پر از ابهام و تأمل را به تصویر می‌کشند. مطالعه‌ی «ملکوت» فوایدی چون تقویت تفکر انتقادی، آشنایی با ادبیات سورئال ایرانی، و لذت بردن از نثری خلاقانه دارد. این کتاب ذهن را به چالش می‌کشد و خواننده را دعوت می‌کند تا در آینه‌ی آن، خود و جهان اطرافش را بازبینی کند.