نمایشنامه(کورها) اثر موریس مترلینگ، داستانی نمادین و عمیق را درباره انسانیت و جستجوی حقیقت را روایت می‌کند. این نمایشنامه در یک فضای تاریک و غم انگیز جریان دارد که در آن گروهی از افراد نابینا در یک مکان بسته زندگی می‌کنند. این نابینایی نماد عدم آگاهی و ناتوانی انسان ها در درک واقعیت های زندگی است، شخصیت های این داستان به شدت به یکدیگر وابسته اند و تلاش می کنند تا با همدیگر ارتباط برقرار کنند، اما این ارتباطات به دلیل محدودیت هایشان به چالش کشیده می شود.
در این نمایشنامه یکی از شخصیت های اصلی پیرزن کور است که سعی نی کند به همراهانش امید بدهد و آن ها را از ناامیدی نجات دهد، او در تلاش است تا به آن ها بیاموزد که زندگی ارزش زیستن دارد و باید برای یافتن حقیقت تلاش کنند، اما با گذشت زمان، ناامیدی و ترس از ناشناخته ها بر زندگی آن ها سایه می افکند و این امر باعث بروز تنش ها و بحران هایی میان شخصیت ها می شود.
یکی دیگر از نکاتی که در این نمایشنامه به آن اشاره شده است عبارت است از مفهوم (نور) و (تاریکی). نور نماد آگاهی و حقیقت است،در حالی که تاریکی نماد جهل و ناآگاهی است. شخصیت ها در تلاش هستند تا از تاریکی به سوی نور حرکت کنند، اما موانع داخلی و خارجی مانع از پیشرفت آن ها می شود. این تضاد باعث می شود تا سوالاتی درباره ماهیت حقیقت و چگونگی دسترسی به آن مطرح شود.
در نهایت نمایشنامه به چالش‌های انسانی می پردازد که از ترس، ناامیدی و ناتوانی مجبور به پذیرش واقعیت است.
در نهایت شخصیت های داستان با وجود تلاش هایشان برای درک زندگی، همچنان در تاریکی باقی می مانند و این امر نشان دهنده محدودیت های انسانی است و داستان به گونه ای پیش می رود که خواننده را به تفکر درباره وضعیت خود و نحوه مواجه با چالش های زندگی وا می دارد.