کتاب کبوتران روی چمن یه رمان ضد جنگ از ولفگانگ کوپن، نویسنده آلمانی و یه کتاب از سه‌گانه پس از جنگ این نویسنده هست. این کتاب با ترجمه اژدر انگشتری و به همت نشر بیدگل ترجمه و منتشر شده.
این کتاب به ماجرای نویسنده‌ای سرخورده و تنها می‌پردازه. فیلیپ، نویسنده‌ای که انزوا رو ترجیح داده و از جامعه خودش رو جدا میبینه. با جهان اطراف بیگانه شده و هیچ لذت و کامیابی‌ای رو توی زندگی‌اش نمیبینه. فقط سرخوردگی و تنهایی. نویسنده‌ای مغموم که به دنبال دست پیدا کردن به حقیقته. خیلی از منتقدین معتقدن که فیلیپ، نویسنده‌ای که ولفگانگ کوپن به تصویر کشیده، به نوعی هملت مدرنه. مردی تنها، بیگانه با جهان اطراف‌اش، در جست و جوی حقیقت.
این کتاب به یک روز از زندگی مردم یه شهر توی آلمان اشغال شده می‌پردازه. شهری که انگار هنوز صدای مصیب آفرین هواپیماها مردم‌اش رو به ترس و لرز می‌اندازه. ولفگانگ کوپن، مردمی رو خلق کرده که جنگ باعث نابودی همه چی‌شون شده. از اموال و اثاثیه گرفته تا میل به زندگی و شاد زیستن و عاشقی کردن و خوش بودن. مردمی که جنگ کوچیک‌ترین اثری از شادکامی رو از زندگی‌شون محو کرده. مردمی که به راستی از دست رفته بودن. قربانی‌هایی که هیچ گناهی نداشتن و الان هم تنها راهی که دارن، تلاش برای بقا و زنده بودنه. تلاش برای دوباره پیدا کردن عشق و خوب زیستن. هیچکس، صدای این مردم رو نمیشنوه؛ فریاد این مردم پشت صدای ویرانگر آژیرها محو شده.
کبوتران روی چمن، گلخانه و مرگ در رم. این سه کتاب، سه‌گانه مشهور پس از جنگ ولفگانگ کوپرین رو تشکیل داده.
یه بخش از کتاب کبوتران روی چمن میخونیم:
دکتر بهوده، در مدتی که روی مشمای سردِ میزِ خون‌گیری می‌خوابید، خودش را تحلیل می‌کرد. او نه خیِّر بود نه اهداکننده؛ خونی که از او جدا می‌شد تبدیل به دارویی می‌شد مثل بقیهٔ داروها، می‌توانستند ارسالش کنند، می‌توانستند با آن سودا کنند، می‌توانستند زندگی نجات دهند، اینها ارتباطی به دکتر بهوده نداشت؛ او داشت خودش را تزکیه می‌کرد، خودش را آماده می‌کرد. به‌زودی اتاق‌های مطبش پُر خواهند شد، با مردمی پُر خواهند شد که می‌خواهند قدرت و شهامتِ زندگی را از وجود او بمکند.