رمان «سالتو» نوشته‌ی مهدی افروزمنش، داستانی پرکشش و نفس‌گیر است که در سال ۱۳۹۵ توسط نشر چشمه منتشر شد. این کتاب، زندگی سیاوش، پسری شانزده‌ساله از حاشیه‌ی جنوب تهران را روایت می‌کند که در میان فقر، خشونت و رویاهایش دست‌وپا می‌زند. سیاوش در محله‌ای مثل جزیره، جایی پر از گردوخاک و فراموشی، با مادری بیمار و پدری غایب بزرگ شده است. کشتی برای او نه فقط یک ورزش، بلکه راهی برای فرار از چنگال زندگی سختش است. او بدون مربی و امکانات، با استعداد ذاتی‌اش در مسابقات محلی می‌درخشد و همین درخشش، نگاه دو غریبه به نام‌های نادر و سیا را به او جلب می‌کند.
نادر، مردی مرموز با ظاهری آراسته و زبانی پر از حکایت‌های عجیب، به سیاوش وعده‌ی قهرمانی می‌دهد. سیا، دوست نادر، هم کشتی‌گیری است که انگار سایه‌ای از گذشته‌ی خودش را در سیاوش می‌بیند. این دو، سیاوش را زیر پر و بال خود می‌گیرند و او را از تشک‌های خاکی محل به دنیای بزرگ‌تر و خطرناک‌تری می‌برند. اما این حمایت، رایگان نیست. نادر که در پشت پرده با شبکه‌های قاچاق و فساد گره خورده، از سیاوش انتظاراتی دارد که کم‌کم او را از یک پسر ساده‌دل به آدمی پیچیده و بی‌رحم تبدیل می‌کند. داستان با چرخش‌هایی غافل‌گیرکننده پیش می‌رود؛ از مرگ مادر سیاوش که قلبش را می‌شکند تا فاش شدن رازهای نادر که او را به لبه‌ی پرتگاه می‌رساند.
ایده‌ی اصلی «سالتو» در تقابل میان رویاها و واقعیت‌های تلخ زندگی است. سیاوش، مثل فن سالتو در کشتی که هم قدرت می‌خواهد هم جسارت، در زندگی‌اش هم می‌خواهد بلند بپرد، اما هر بار زمین سخت‌تر از قبل او را پس می‌زند. افروزمنش با نگاهی تیزبین، زندگی حاشیه‌نشینان را به تصویر می‌کشد؛ مردمی که نه زنده‌اند و نه مرده، فقط پوسته‌ای از خود را در کوچه‌های تنگ و تاریک به دوش می‌کشند. کتاب همچنین نقدی به فساد سیستماتیک و فاصله‌ی طبقاتی دارد. نادر و امثال او، از فقر سیاوش و رویاهایش به‌عنوان طعمه‌ای برای منافع خود استفاده می‌کنند و او را در چرخه‌ای از جرم و گناه گرفتار می‌سازند.
یکی ازنکات برجسته ی داستان، تحولِ سیاوش است. او که درابتدا قربانی شرایط به نظر می‌رسد، به‌تدریج به ضدقهرمانی بدل می‌شود که خواننده نمی‌تواند ازاومتنفر شود. این مهارت افروزمنش درشخصیت‌پردازی است که سیاوش را تا آخر دوست‌داشتنی نگه می‌دارد. پایان داستان، باز و تأمل‌برانگیز، خواننده را با سؤال‌هایی درباره‌ی سرنوشت او تنها می‌گذارد.
این کتاب بیشتر برای جوانان بالای ۱۷ سال و بزرگسالانی که به داستان‌های اجتماعی و جنایی علاقه دارند مناسب است. زبان روانش برای همه قابل‌فهم است، اما درک عمق احساسات و پیچیدگی‌های آن به بلوغ فکری نیاز دارد.
سه کتاب مشابه از نظر محتوا:
۱.«تاول» نوشته‌ی مهدی افروزمنش، که باز هم به زندگی فرودستان و چالش‌هایشان می‌پردازد.
۲.«شب‌های روشن» نوشته‌ی فئودور داستایفسکی، که رویاها و واقعیت را در زندگی یک جوان کاوش می‌کند.
۳.«تهران مخوف» نوشته‌ی مرتضی مشفق کاظمی، که فضای تیره‌ی شهر و طبقات پایین را نشان می‌دهد.
مطالعه‌ی «سالتو» نگاه خواننده را به زندگی حاشیه‌نشینان باز می‌کند، حس همدلی را تقویت می‌کند و او را به فکر وامی‌دارد که چگونه شرایط، انسان‌ها را می‌سازد یا می‌شکند. این کتاب همچنین لذت یک داستان پرتعلیق و خوش‌خوان را هدیه می‌دهد و نشان می‌دهد که گاهی شجاعت، بهای سنگینی دارد.