کتاب پایتخت خوک‌ها یه کتاب جذاب و پر از حرف، از نویسنده آلمانی، روبرت مناسه هستش که با ترجمه نیما علیرضایی و به همت نشر شمشاد منتشر شده. این کتاب قبل از این با هیچ ترجمه‌ای انتشار پیدا نکرده بود.
این کتاب که انتقادهای سیاسی تند و تیزی هم انجام میده به داستان فینا اکسنوپولو، یه قبرسی زاده یونان می‌پردازه. فینا اکسنوپولو به تازگی توی اداره فرهنگ عمومی، ارتقای مقام داشته. اون موظف میشه که تصاویری از کمیسیون اروپا توی یه پروژه بزرگداشت اصلاح کنه. این کار براش خیلی حوصله‌ سر بر و کسل ‌کننده ‌است. اما در حین انجام این وظیفه، دستیار اتریشی‌اش مارتین سوسمان به اون یه پیشنهاد جدید میده که به کلی فکرش رو درگیر می‌کنه.
مارتین سوسمان یه کارمند اتریشی تباره که مسئولیت کمک به فینا اکسنوپولو رو به عهده داره. مارتین، نگرش سیاسی خاص و جالب ‌توجهی داره. اون در خلال گفت و گوهایی که با فینا داره، نظریه‌ای رو مطرح می‌کنه بر این مبنا که پایتخت ظهور کمونیسم اروپایی رو اعلام کنند. و شهری که مدنظر این دستیاره، آشوویتس هستش.
اما معرفی این پایتخت، پر از کلی چالش و سختیه و شاید حتی شهرهای دیگه‌ای هم باشن که بشه گفت گزینه‌های بهتری هستن. فینا اکسنوپولو این سه نقطه رو بررسی می‌کنه: اتریش، هلند، آلمان. هرکدوم هم به دلایل سیاسی و مذهبیِ منطقی غیرممکنه.
در این بین شخصیت‌های دیگه‌ای هم وارد داستان میشند:
دیود دو وردد، آخرین بازمانده زنده آشوویتس.
امیل برانفاوت: بازرس رده بالایی که در طول داستان مسئولیت یه پرونده قتل رو برعهده گرفته. اون برای کمک کردن ناچاره که از این پرونده کنار بکشه. اون به دلایلی کسی هستش که امکان دسترسی به اسناد محرمانه رو داره.
ماتک: مردی لهستانی. متواری هست. از بچگی دوست داشت که راه پدرش رو ادامه بده و برای مسیح سرباز خوبی بشه. اما اوضاع اونطور که اون دوست داشت پیش نرفت.
روبرت مناسه، با نوشتن این کتاب ما رو با وقایعی که توی اروپا حاکمه مواجه میکنه. سیاست عجیب و غریب و شگفت‌آوری که این نویسنده آلمانی، به خوبی به تصویرش کشیده.
یه بخش از این کتاب میخونیم:
او عاشق بروکسل در صبح‌های زود بود، هنگامی‌ که شهر از خواب بیدار می‌شد. چندین ‌بار نفس عمیق کشید، با انجام این کار متوجه گرفتگی‌ای درون خود شد. هنگامی‌که عرض خیابان راه ‌آهن را طی می‌کرد دوباره ایستاد و این شکوه را تماشا کرد! این مکان، زیبایی راستین خود را فقط در این ساعات صبح زود به نمایش می‌گذاشت، قبل از این ‌که خیل عظیم جهانگردان به آن یورش بیاورند. او از جهانگردها متنفر بود. این شکارچیان کلیشه‌های ذهنی که تبلت و دوربین را جایگزین چشم‌هایشان کرده بودند، همه‌ جا سر راه قرار می‌گرفتند و شهر را به موزه‌ ای زنده تبدیل کرده بودند و ساکنانش را مبدل به سیاهی لشگری در تابلوی نقاشی شهر یا به خدمه و گماشته‌های موزه.